De psalmnorm is een vondst van oud-GPV-politicus A. Verbrugh en een variant op de Zalmnorm. Er wordt mee verwezen naar Psalm 72, waar regeerders opgedragen wordt sociale rechtvaardigheid te bevorderen. Kun je met deze norm in een postchristelijke samenleving nog wel voor de dag komen?

De Bruijne vindt dat christelijke politiek in deze tijd bescheidenheid past. Het gaat om het onversneden getuigenis van de kerk, schrijft hij. Plaatsen we kerk en overheid zo niet nodeloos tegenover elkaar? Ik stem in met de opvatting dat christelijke politiek in een seculier tijdperk bescheidenheid past. Zulke bescheidenheid zou haar overigens ook sieren in de tijd dat christelijke partijen vooral de dienst uitmaakten. Ook toen was dienstbaarheid een beter kernwoord dan triomfantalisme.

Christelijke politiek moet de kerk niet voor de voeten lopen. Politiek is een tijdelijk ordeningsmiddel voor een onverloste wereld, aldus De Bruijne. Dat is een prima statement. Ik heb nooit geloofd in een christelijke verlossingspolitiek voor deze wereld, en evenmin in het beeld van die romantische christelijke samenleving. Soms klinkt mij dat iets te veel door in opvattingen over christelijke politiek. Ik voel mij beter thuis bij christelijke politiek die haar vaste overtuiging, zoals de psalmnorm, de oproep tot rechtvaardig handelen dus, niet onder stoelen of banken steekt. Zo kan zij vanuit dienstbare attitude bijdragen aan een overheidsbeleid dat gericht is op bevordering van de uiterlijke vrede. Jochem Douma heeft in navolging van Augustinus en Luther dat motief van vrede breder uitgewerkt. De diepe innerlijke vrede houdt verband met de verkondiging van het evangelie. Dat is de missie van de kerk, aan wie die verkondiging is opgedragen. Die vrede ontstaat alleen door geloof in het werk van Jezus Christus tot verlossing van velen.

Maar vrede is een gelaagd begrip. Christelijke politiek wil bijdragen aan de bevordering van een rechtvaardige samenleving en een verstandig handelende overheid. Dat is de gulden regel van psalm 72. Die psalmnorm van David en Salomo is inderdaad heel oude politiek. Maar zij getuigt nog altijd van een vredebevorderende wijsheid. Ik hoop dat de onversneden boodschap van de psalmnorm anno 2012 zowel vanaf de kansels als in de politieke arena mag klinken. Psalm 72 verdient aandacht in onze postchristelijke samenleving, die zoekend is naar de publieke moraal. Kerk en christenpolitici moeten vooral samen blijven optrekken en geen nodeloze tegenstellingen scheppen.

De psalmnorm is een actuele en niet alledaagse boodschap in een samenleving vol vreemde goden.