Maar ook lastig omdat je wist dat de besluitvorming om tot dat inpassingplan te komen al zo verdeeld was geweest. Statenfracties tot op het bot verdeeld, maar er moest een besluit genomen worden, nietwaar?

En die verdeeldheid krijg je altijd weer terug.... blijkbaar.

Omdat de statenleden dit zelf ook wel aanvoelen is er bij de besluitvorming in juli 2012 al gevraagd om een evaluatie van de burgerparticipatie. Dat onderzoek is gedaan en GS heeft ons in een brief over de uitkomsten van dat onderzoek geïnformeerd. Conclusie is dat de burgers over het geheel genomen positief zijn over de burgerparticipatie. Er is dan ook veel aandacht aan besteed door de Provincie Overijssel. Maar aanmerkelijk minder enthousiast is men over de besluitvorming in de staten in 2009.

In een rapport van de WRR (wetenschappelijke raad voor regeringsbeleid) uit 2012 getiteld "Vertrouwen in burgers" wordt de N340 zo beschreven: "Bij de tracékeuze van de provinciale weg N340 in Overijssel sloot de politieke besluitvorming niet aan op het voorafgaande traject burgerparticipatie. Burgers dachten maandenlang, ondersteund door ambtenaren, mee over de tracékeuze. De burgers waren verdeeld over de beste oplossing. Het algemeen bestuur, de Provinciale Staten, nam in 2009 een besluit tijdens een Statenvergadering, waarvan de duur van de schorsingen langer was dan de echte vergadertijd. Mede hierdoor werd onduidelijk op welke inhoudelijke of politieke gronden de partijen in de Provinciale Staten hun keuze maakten”

Dit dossier, maar ook het dossier rond de Kamperlijn, hebben mij er toe gebracht om samen met de SP een motie in te dienen om de reflectie op ons politieke handelen beter mogelijk te maken. Hoe we dat vorm willen geven weten we op dit moment nog niet helemaal, maar de noodzaak zien we wel. Je moet altijd bereid zijn om te leren van je politieke handelen en dat gaat soms beter in een minder politieke omgeving dan de Statenzaal.