Democratie is ook onwelgevallige besluiten accepteren

woensdag 19 februari 2014 14:33

door: Jan Westert

In het democratisch besluitvormingsproces moet je soms ook onwelgevallige besluiten accepteren. Dat was woensdag 19 februari 2014 het geval. Het debat over de inrichting van de N340/N377 eindigde in een motie met de opdracht deze wegen te versoberen tot een duurzaam veilige 80 kilometerweg en uit te voeren voor 160 miljoen euro. Zo wordt een besparing van 100 miljoen euro gerealiseerd. De ChristenUnie heeft met dat besluit ingestemd, hoewel het besluit de fractie zwaar op de maag lag. Marjan van der Bent uitte dat in een persoonlijke stemverklaring. Zij legde zich neer bij het besluit, hoewel haar innerlijke overtuiging eigenlijk het tegendeel aangaf. Voor haar woog zwaar de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van de Provinciale Staten. Die geloofwaardigheid en betrouwbaarheid waren in geding. Dat woog voor haar zwaar. En in de bijdrage van Martha van Abbema klonk dat aspect ook stevig door.

Geen schoonheidsprijs

Bij een besluit tot versoberen kon de fractie zich neerleggen, gelet op de nieuwe realiteit in Provinciale Staten rond de besluitvorming over de N340. Het proces verdient vanuit democratisch oogpunt absoluut geen schoonheidsprijs. Met het dossier N340/N377 heeft de fractie de afgelopen maanden geworsteld. Het debat is door de VVD op scherp gezet in december door zich aan te sluiten bij de oppositie. De voorbije maanden is er veel ingesproken. Ik heb niet eerder in deze statenperiode zoveel mensen en organisaties over een thema aan de lijn gehad, als rond de N340/ N377. We hadden de hoop, dat er met VVD en oppositie een motie te smeden viel, waar we zoveel mogelijk van de oorspronkelijke ambitie terug zouden vinden. Het bleek dat de grenzen en de ruimte zeer beperkt waren.
Uiteindelijk kwam er een motie op tafel, die GS een algemene opdracht geeft om maximaal resultaat te bereiken voor 160 miljoen. De ChristenUnie heeft zich daarbij neergelegd. Die lijn biedt nu de beste basis om naar de toekomst te kijken en vanuit een meer gezamenlijke insteek in Provinciale Staten het voorstel van Gedeputeerde Staten te beoordelen. Wat mij betreft toetsen we die plannen te zijner tijd aan de oorspronkelijke ambities. In ieder geval is duidelijk, dat het proces N340/N377 nog lang niet gelopen is, maar wel in een nieuwe fase is beland. In april spreken we verder.

Aandacht voor gedupeerden

Martha van Abbema voerde het woord over de N340. Wat mij betreft in een prima bijdrage. Ze bepleitte goed overleg met de gemeenten Dalfsen, Ommen en Hardenberg. En stond zij stil bij de problematiek van de gedupeerde aanwonenden. Zij zijn de dupe van een wisselvallig besluitvormingsproces. Wat de ChristenUnie betreft dient met die belangen uiterst coulant te worden omgegaan. Redelijkheid en billijkheid zijn kernwoorden in een oplossing, maar ook goede communicatie, maatwerk en begrip van de zijde van de provincie. De politiek heeft voor aanwonenden onduidelijkheid geschapen. Die moet zo goed mogelijk worden weggenomen. Gedeputeerde Kok deed op dat punt een toezegging. Met de aanwonenden zullen nieuwe gesprekken worden gevoerd. De ChristenUnie vroeg zich af, of de toezegging voldoende was en wilde de toezegging nog onderstrepen met een motie. Na overleg met de woordvoerders diende zij die motie niet in, omdat je ook de juridische consequenties dan moet overzien. Zij heeft de uitgangspunten voor een goed handelende overheid nog eens herhaald. Het beleid van GS op dit punt zal door de ChristenUnie nauwgezet worden gevolgd.

Grote projecten

Als ik voor mij zelf het proces overdenk, constateer ik dat we in Provinciale Staten er niet in slagen om een groot project in gezamenlijkheid bevredigend tot een oplossing te brengen. In gang gezette besluiten blijken een begrensd draagvlak te hebben. Zij kunnen kennelijk elk moment ter discussie komen te staan. Voor het vertrouwen in politiek en overheid is dat geen goed signaal. Voor zowel de coalitie als de oppositie is dat een opdracht om op te reflecteren.

 De diversiteit in benadering van deze vraagstukken is groot en uiteenlopend. Debatten leiden wel tot een meerderheidsbeslissing, maar niet tot een inhoudelijk gedragen aanpak. Dat is ook nu het geval met de nieuwe motie N340. Er ligt een motie met een opdracht aan GS. Maar uiteindelijk zal het vooral een procesafspraak met een versoberingsopdracht blijken. Er is een grote oorspronkelijke ambitie, die nu voor te weinig geld moet worden uitgevoerd. Ik voorzie, dat het spel van de N340 binnenkort weer volop de wagen staat. In termen van winst en verlies heeft niemand iets gewonnen, er zijn politieke punten gemaakt. De mening over de maatschappelijke opgave blijft zwaar verdeeld. Gedeputeerde Staten zullen veel wijsheid en verbindingskracht nodig hebben om dit proces verder te brengen. En toch…ik mag het een onwelgevallig besluit vinden. In een democratie heb je het er mee te doen. Democratie betekent ook dat je onwelgevallige besluiten moet kunnen accepteren.

« Terug