JE ZELF GEVEN.

bordje eerste kamerwoensdag 31 januari 2018 08:45

Er zijn situaties waar je wel zou willen helpen, maar de middelen ontbreken. Niet zozeer financieel dan wel dat het onmogelijk lijkt iets te doen. Het gaat dan om het geval waarin het lichaam van je naaste niet meer functioneert en dat dit op den duur leidt tot vroegtijdig sterven. Zelfs medici staan dan met lege handen.
Toch zijn er menselijkerwijs gesproken mogelijkheden, waar we vaak snel en onbewust aan voorbij gaan. Zolang het niet in onze directe omgeving voorkomt, sta je er meestal niet bij stil. Vooral omdat het om hulp gaat die je meestal niet bewust kunt overdragen. Wanneer nu blijkt dat dit om orgaandonatie gaat, zal het duidelijk zijn om welk type hulp het gaat

Orgaandonatie staat deze weken volop in de belangstelling omdat een wet daarop ter behandeling ligt in de 1e kamer. Deze wet stelt voor om iedereen als donor beschikbaar te stellen, tenzij je van te voren doorgeeft daarvan af te zien. Het voordeel daarvan is dat er veel meer donoren beschikbaar zullen zijn. Het nadeel is dat de overheid dit nu bepaalt en velen, neem bijvoorbeeld laaggeletterden, er geen of nauwelijks kennis van hebben of ooit over nagedacht hebben. Diegenen die ooit geen keus gemaakt hebben, daar wordt de keus voor gemaakt.

Op het moment van dit schrijven was de behandeling van het wetsvoorstel in de 1e Kamer en spraken wij als collega’s van de Statenfractie uit Overijssel met de leden van de 1e Kamerfractie van de ChristenUnie in den Haag over deze kwestie. Deze laatsten stelden de overheidsregulering af te wijzen, maar ook wel de pijn van het ontbreken van voldoende donoren te voelen. Voorlichting en oproep vanuit overheden en andere instanties hebben tot nu toe niet tot substantiële toename van het aantal donoren geleid. In ons gesprek kwam naar voren dat niet zozeer alleen de overheid een taak heeft, maar dat kerken, christenen die ook kunnen hebben. Doneren is namelijk een vorm van geven, een vorm van naastenliefde, een taak die bij een christen past.

Nu kwamen we tot de conclusie dat een campagne op dit gebied, ook door kerken, niet helpt. De praktijk heeft dit bewezen. Het is allemaal te groots, te afstandelijk. Wat werkelijk kan helpen is kinderlijk eenvoudig. Het zit niet Kamerdebatten, niet in grote publieksdiscussies, niet in campagnes, niet in dwangmatig overtuigende gesprekken, maar in gesprekken in het klein, in het gezin, aan de keukentafel, met elkaar, met je kinderen. En…. bespreek hoe je jezelf zou willen geven. DOE HET. Daarbij sluit ik aan bij de tekst waarmee we op diezelfde dag begonnen in vergadering met de 2e Kamerfractie; uit Filippenzen 4: 8 en 9: “Ten slotte, broeders en zusters, schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. Doe alles wat ik u heb geleerd en overgedragen, wat ik u heb verteld en laten zien. Doe het, en de God van de vrede zal met u zijn”.

De woorden “doe het” raakten ons allen. Reden genoeg voor mij om dit te schrijven.

Sybren Stelpstra

« Terug

Archief > 2018 > januari