Bij de poort van het voormalige trappistenklooster worden de Statenleden onthaald door het directeurskoppel Marten IJmker en Peter Dullaert. Samen met bestuursvoorzitter Egbert Gritter trekt het gezelschap vanuit de ‘fluistertuin’ door de gangen van de ‘oecumenische plek van liefde’, zoals zij het zelf omschrijven. Na het vertrek van de monniken is Nieuw Sion al bijna zes jaar een multifunctioneel centrum voor wonen, werken en bidden. IJmker vertelt honderduit over al het moois wat er is ontstaan de afgelopen jaren. Niet minder staat hij op allerlei plekken stil bij wat er nog moet gebeuren om het klooster draaiende te houden. Hij toont zich dankbaar voor wat de politiek, mede door inspanning van de ChristenUnie, heeft gedaan voor Nieuw Sion. Tegelijk is hij ook open waar het nog aan schort: “We lopen regelmatig op tegen het ambtelijk apparaat. We hebben maar liefst zeven monumenten te onderhouden.” Dat brengt hoge kosten met zich mee. Bezoekers brengen met korte en langdurige bezoeken een deel van de noodzakelijke inkomsten in het laatje. Maar de gemeenschap kan niet zonder steun vanuit overheid en fondsen. IJmker benadrukt dan ook het maatschappelijk nut van Nieuw Sion: “Wij zien dat verstilling een goed antwoord is op burn-outs. ” 
Als bezoeker van Nieuw Sion weet je al gauw hoe belangrijk stilte is op de locatie. In de vierkante kloostergang wordt bijvoorbeeld niet gesproken. Ook tijdens de dagelijkse cyclus van getijdengebeden is veel ruimte vrijgemaakt voor stilte, naast het bidden en zingen in de kerkzaal.

Na de rondleiding is het tijd voor een broodmaaltijd en druppelen gemeenteraadsleden van de ChristenUnie geleidelijk binnen. Ook Mirjam Bikker schuift ook aan in de Refter van het kloostercomplex. Na een week met stevige debatten over Afghanistan en Covid is ze blij even in Overijssel te zijn: “Vanuit de apenrots naar deze groene rustige omgeving”. Ze heeft carte blanche gekregen en gaat vooral in op enkele actuele thema’s. Ze deelt haar zorgen over het gepolariseerde debat: ”Wat schuren onze idealen en wat is het lastig om elkaar te vinden.” Toch wil ze samen met andere Kamerleden hard werken aan alles wat hangt rondom drugscriminaliteit. Vraag werkt het aanbod in de hand. Daarom wil ze focussen op de gezinnen en taboes doorbreken. “Ik wil ouders uitdagen om in gesprek te gaan met de jongeren.” Het drugsgebruik in de samenleving beschrijft ze als een veenbrand die diepe sporen nalaat op allerlei terreinen.

Tweede thema waar Bikker het over wil hebben is het hete hangijzer rondom ‘voltooid leven’. “Artsen zeggen tegen ons als politiek doe ons dit niet aan”, beschrijft ze de moeite vanuit de professionals om in de toekomst mee te werken aan levensbeëindiging van relatief gezonde mensen. “Elk leven is waardig leven dat we van de Heer hebben ontvangen. Laten wij dus ook allemaal blijven zorgen voor onze ouderen. Ik ben in Deventer geweest en zag studenten tussen ouderen wonen. Studenten helpen de ouderen en gedijen zelf in zo’n prikkelarme plek.” Bikker behandelde nog meer thema’s en trad ook in gesprek met partijgenoten in de zaal. Na afloop werd de avond besloten met een hapje en een drankje. Tot slot liepen alle bezoekers weer zwijgend door de kloostergangen en keerden huiswaarts.