Zover zal het nooit komen meenden andere statenleden die zich haasten naar de microfoon om vooral te benadrukken dat het gevoerde beleid van de afgelopen jaren niet heeft gewerkt en de schadevergoeding nu al meer dan € 700.000 per jaar is en alleen maar meer gaat worden.  Ja, dat is zo, mompelde een voorstander van het afschieten van de nietsontziende maar ook niets vermoedende ganzen. Er moet wat gedaan worden!

Ruim twee uur spraken de bijna 50 statenleden hierover. Ruim honderd werkbare uren! Interruptie na interruptie  en als burger denk je dan “wat hebben we hieraan?  Waarom hakken ze niet gewoon een knoop door. Iedereen in de zaal weet hoe  de stemming zal verlopen, iedereen weet wat de gedeputeerde zal gaan zeggen.  De gans gaat er toch aan en uitstel  geeft nog meer schade en nog meer verspilling van belastinggeld. ”

Democratie is goed, mooi en absoluut mijn ding maar tjonge wat kan het ook ontzettend saai, oervervelend  en langdradig zijn om al die meningen aan te horen.
Op de publiek tribune denk ik dan “De werkeloosheid stijgt, het aantal banen neemt af, de zorg wordt afgekalfd, verzorginghuizen gaan dicht. Eenzaamheid neemt toe.  Er vallen doden op wegen die niet veilig zijn… beste dames en heren van de Staten ; zijn er nu werkelijk geen belangrijkere zaken te doen?!”

De spandoeken kunnen weer in de kast en één troost,  geschoten “wilde” gans is één van de meeste biologisch stukjes vlees dat er bestaat. Zelfs de natuurbeweging zou dat moeten omarmen. Als we gans gaan eten scheelt dat weer heel wat plofkippen!

Wim Hovestad