De Wonne heeft zes vaste bewoners, die hun huis delen met zo’n vijfentwintig steeds wisselende gasten. Deze ‘gasten’ krijgen gemiddeld een jaar lang onderdak in De Wonne, om zich vanuit daar weer voor te bereiden op een zelfstandig leven. De wisselende bewoners komen in De Wonne terecht vanwege werkloosheid, echtscheidingen, zware schulden of problemen rondom het verkrijgen van asiel.

De ChristenUnie-politica is zichtbaar onder de indruk als Francine van den Broek van De Wonne vertelt dat de woongemeenschap zich in zijn geheel zelf weet te bedruipen. Zonder subsidies, maar met een grote hoeveelheid vrijwilligers en eigen bijdragen naar draagkracht van de mensen die kost en inwoning krijgen weet het zich al 33 jaar staande te houden op een A-locatie nabij het station van Enschede.

Volgens Dik-Faber moet De Wonne dienen als een voorbeeld voor andere vrijwilligersorganisaties, maar ook voor politici. De woongemeenschap weet zich niet gehinderd door talloze regeltjes die het bieden van betrokken hulp onmogelijk maken. Een teveel aan regels is schadelijk voor goede zorg, meent ze. Ook het naar draagkracht laten bijdragen van de tijdelijke bewoners ligt volledig in lijn met haar visie op betrokken en betaalbare zorg.