Barmhartigheid versus wegzetten

Jan Westert.jpgmaandag 27 september 2021 17:01

Column Jan Westert
Aan een zuiver debat over de positie van statushouders kwamen wij deze week in de Provinciale Staten weer niet toe. In principe hoeven we dat debat ook niet te voeren, want de bemoeienis van de provincie met de huisvesting van statushouders is beperkt. Maar goed dit soort debatten wordt met regelmaat door de fractie van de PVV geagendeerd. Dit keer vonden zij de fracties van OCL, Forum voor Democratie en Mooi Overijssel aan hun zijde.

Ik teken er maar direct bij aan dat de fractie van Mooi Overijssel er een ander motief bij had. Deze fractie wilde onderstrepen, dat er ruimte moet zijn voor Afghaanse tolken en medewerkers. Nederland heeft naar die mensen een dure plicht. Met die opvatting van Fred Kerkhoff van Mooi Overijssel stem ik volmondig in.

De toon van het debat werd gezet door de PVV die voor geen enkele vluchteling-asielzoeker een plek in Overijssel ziet. Bij enig tegengas van andere partijen, die meer ruimhartigheid, barmhartigheid en rechtvaardigheid in hun hart meedragen, volgde een grove diskwalificatie (politieke menshandelaren) door de PVV van de overige statenleden. De voorzitter van Provinciale Staten ontnam vervolgens woordvoerder Pool van de PVV het woord. Het interpellatiedebat ging als een nachtkaars uit en eindigde triest. Smakeloos en harteloos.

De positie van statushouders moet je bij een debat als dit bovendien goed definiëren, zo is mijn overtuiging. Je kunt ze niet wegzetten als niet welkome vluchteling. Ze krijgen volgens democratisch tot stand gekomen wettelijke regels hun positie. Hun verblijfsvergunning zegt: je bent hier terecht als vluchteling. We nemen je op in ons land. Daar hoort integratie bij met een dak, bed en brood. En naar ik hoop een gastvrije omgeving, die je op weg helpt te integreren in onze voor hen vreemde samenleving. Dat getuigt van barmhartigheid en ruimhartigheid in een democratisch rechtsstaat.

Principieel heb ik veel moeite met de ‘wegzettende aanpak’ van deze medemensen die de PVV elke keer weer bepleit. De partij verwijst graag naar de joods-christelijke wortels van onze Nederlandse samenleving.  Maar de verwijzing naar die wortels heeft ook gevolgen voor de praktijk. “Vreemdelingen moet je uit liefde voedsel en kleren geven, is de joods-christelijke boodschap van het Oude Testament. Een beroep op oude christelijke wortels is alleen iets waard als je ze ook in praktijk wilt brengen. Gelukkig zie ik in de praktijk veel mensen in Overijssel die zich met hart en ziel inspannen voor deze medemensen. Dat is een schrijnende tegenstelling met het politieke frame van de PVV. Vanuit mijn christelijk-sociale opvatting ervaar ik dat elke keer als stuitend. Daar zal ik mij tegen blijven verzetten.   

« Terug